Chinkali

Chinkali

Chinkali to gruzińskie pierożki, które kryją w sobie prawdziwy skarb – aromatyczny, soczysty farsz i bulion zamknięty w delikatnym cieście. To danie, które łączy w sobie prostotę i wyrafinowanie, a jednocześnie stanowi kwintesencję kaukaskiej gościnności i tradycji kulinarnej.

Historia Chinkali sięga wieków wstecz i wywodzi się z górskich regionów Gruzji, zwłaszcza z rejonu Chewsuretii i Tuszetii. Początkowo były one pożywnym posiłkiem dla pasterzy i podróżników, którzy potrzebowali sycącego dania, łatwego do przygotowania w trudnych warunkach. Dzięki prostej recepturze i wysokiej kaloryczności Chinkali szybko zdobyły popularność w całej Gruzji, a dziś są jednym z najbardziej rozpoznawalnych dań narodowych.

To, co wyróżnia Chinkali na tle innych pierogów, to ich unikalna konstrukcja. Grube, ale jednocześnie elastyczne ciasto otula mięsny farsz, który podczas gotowania uwalnia aromatyczny bulion. Dlatego tak ważne jest odpowiednie formowanie pierożków – fałdki na górze nie tylko pełnią funkcję dekoracyjną, ale także pomagają utrzymać soczystość wnętrza.

Chinkali tradycyjnie nadziewane są mieszanką mielonego mięsa – najczęściej wołowiny i wieprzowiny, choć w niektórych regionach można spotkać wersje z baraniną. Do farszu dodaje się cebulę, czosnek i przyprawy, które nadają mu intensywny smak, a kluczowym składnikiem jest zimny bulion, który sprawia, że po ugotowaniu w środku pierożka tworzy się esencjonalny rosół.

Podawane są bez żadnych dodatków, oprószone jedynie świeżo mielonym pieprzem i kolendrą. Nie używa się do nich sztućców – Chinkali je się rękami! Tradycyjny sposób jedzenia wymaga uchwycenia pierożka za fałdki, nadgryzienia go i wypicia gorącego bulionu, zanim zje się resztę. Węzełek, czyli grubsza część ciasta na górze, zazwyczaj zostaje na talerzu jako „dowód” na to, ile Chinkali udało się zjeść.

Dziś Chinkali można spotkać nie tylko w Gruzji, ale także w wielu innych krajach, gdzie miłośnicy kuchni kaukaskiej chętnie sięgają po to wyjątkowe danie. Chociaż klasyczna wersja pozostaje niezmiennie popularna, współczesne wariacje obejmują farsze z grzybami, serem czy nawet warzywami, co czyni je atrakcyjnymi także dla wegetarian.

Chinkali to nie tylko jedzenie, ale również symbol wspólnego biesiadowania i rodzinnych spotkań. W gruzińskich domach lepienie tych pierożków to prawdziwy rytuał, w którym bierze udział cała rodzina, a każda gospodyni stara się, by jej Chinkali miały jak najwięcej perfekcyjnych fałdek.

Niezależnie od tego, gdzie się je przygotowuje i w jakiej wersji, Chinkali zawsze pozostają pełne smaku, aromatu i historii. To danie, które warto spróbować przynajmniej raz – ale kto raz skosztuje, z pewnością będzie chciał do niego wracać.

Kaloryczność potrawy w 100 g: 145 kcal

W tym: Białka 9.08 g | Tłuszcze 4.14 g | Węglowodany 17.58 g (w tym cukry 1.15 g)

Kalorie policzone na podstawie jednostkowych składników podanych w przepisie.

Składniki na ciasto:

 

- 300 g mąki pszennej typu 500

- 150 ml wody

- ¾ łyżeczki soli

 

Składniki na farsz:

 

- 350 g mielonej wołowiny

- 150 g mielonej wieprzowiny

- 100 g cebuli

- 100 g cebuli

- 3 ząbki czosnku

- 250 ml bulionu warzywnego lub mięsnego

- 1¼ łyżeczki soli

- ¾ łyżeczki czarnego pieprzu

- 1½ suszonego majeranku

- duża garść świeżej kolendry

Przygotowanie:

 

Mąkę pszenną przesiać na stolnicę lub do misy miksera z końcówką do wyrabiania ciasta. Dodać sól i dokładnie wymieszać. 

Stopniowo wlewać zimną wodę pokojowej, jednocześnie zagniatając ciasto ręcznie lub przy użyciu miksera na niskich obrotach. Gdy składniki się połączą, wyrabiać ciasto przez około 10 minut, aż stanie się elastyczne i gładkie. W razie potrzeby podsypać niewielką ilością mąki, aby nie kleiło się do rąk lub brzegów misy, ale nadal pozostawało miękkie.

Gotowe ciasto owinąć folią spożywczą i odstawić na 60 minut, aby odpoczęło – dzięki temu stanie się bardziej plastyczne i łatwiejsze do wałkowania.

W międzyczasie przygotować farsz. Cebulę oraz czosnek bardzo drobno posiekać. 

W misce umieścić mieloną wieprzowinę i wołowinę. Dodać posiekaną cebulę i czosnek, następnie doprawić solą, świeżo mielonym czarnym pieprzem, suszonym majerankiem oraz drobno posiekaną świeżą kolendrą. 

Stopniowo wlewać zimny bulion, mieszając farsz ręką lub łyżką, aż stanie się soczysty i lekko płynny. Konsystencja powinna przypominać wilgotne, ale niezbyt rzadkie nadzienie. Gotowy farsz można odstawić do lodówki na około 30 minut, aby smaki dobrze się przegryzły, a mięso wchłonęło bulion.

Po upływie czasu odpoczynku ciasta, przełożyć je na oprószoną mąką stolnicę i rozwałkować na grubość około 5 mm. Następnie za pomocą szklanki lub metalowego ringu wykrawać krążki o średnicy 10 cm. Każdy wycięty placek dodatkowo rozwałkować, tym razem cieniej – na grubość około 2 mm, starając się zachować okrągły kształt.

Na środek każdego placka nałożyć porcję farszu, około 1 łyżki. Brzegi ciasta unosić do góry, tworząc delikatne fałdki, a następnie zlepiać je w charakterystyczny „węzełek”. Im więcej fałdek uda się wykonać, tym lepiej – tradycyjne Chinkali powinny mieć ich co najmniej 12. Nadmiar ciasta u góry można delikatnie odciąć nożem lub nożyczkami, aby węzełek nie był zbyt gruby. Pierożki mają przypominać malutkie sakiewki.

W dużym garnku zagotować dużą ilość osolonej wody – najlepiej, aby na każdy litr wody przypadała około 1 łyżeczka soli. Chinkali wrzucać partiami do wrzącej wody, delikatnie mieszając drewnianą łyżką przez pierwsze sekundy, aby pierożki nie przywarły do dna. Gotować na średniej mocy palnika przez około 10 minut od momentu wypłynięcia pierożków na powierzchnię.

Po ugotowaniu Chinkali należy krótko zahartować, czyli przełożyć na około 30 sekund do miski z lodowatą wodą. Następnie delikatnie wyjąć łyżką cedzakową i przełożyć na talerz.

Podawać ciepłe, oprószone świeżo mielonym pieprzem oraz posiekaną natką kolendry.

Tradycyjnie Chinkali je się rękami – najpierw nadgryzając kawałek ciasta z boku i wypijając bulion z wnętrza pierożka, a następnie spożywając resztę. Węzełek zazwyczaj pozostaje na talerzu, ponieważ jest twardszy od reszty ciasta.

Chinkali najlepiej smakują świeżo ugotowane, ponieważ to właśnie bulion w środku nadaje im wyjątkowy smak, ale można je również przechowywać:

Przechowywanie surowych Chinkali:

Lodówka:

- surowe Chinkali można przechowywać w lodówce przez maksymalnie 12 godzin.

- ułożyć je na lekko oprószonej mąką desce lub talerzu, tak aby się ze sobą nie dotykały i przykryć ściereczką lub folią spożywczą.

Zamrażarka:

- Ułożyć surowe pierożki na tacy oprószonej mąką tak, aby się nie stykały ze sobą i wstawić do zamrażarki na ok 3 godziny, aż stwardnieją. Następnie przełożyć do woreczka strunowego lub pojemnika i przechowywać do 3 miesięcy. Zamrożone Chinkali gotuje się bez rozmrażania – wrzuca do wrzącej wody i wydłuża czas gotowania o około 5 minut.

Przechowywanie ugotowanych Chinkali:

Lodówka:

- po ostygnięciu można przechowywać pierożki w lodówce w zamkniętym pojemniku przez maksymalnie 1 dzień. Najlepiej spożyć je jednak na świeżo, ponieważ ciasto po schłodzeniu staje się twardsze.

Odgrzewanie:

- na parze: najlepsza metoda – Chinkali zachowają soczystość. Wystarczy podgrzewać pierożki umieszczone nad parującą wodą przez 5-7 minut.

- na patelni: Można je podsmażyć na niewielkiej ilości masła lub oleju, co nada im chrupiącą skórkę (będą przypominały gruzińskie "ożaruli Chinkali").

Smacznego!